شش عنصر طراحی بیوفیلیک

طراحی بیوفیلیک روشی برای طراحی ساختمان ها و مناظر است که با وارد کردن ویژگی های طبیعی مختلف به محیط ساخته شده، رابطه بین مردم و طبیعت را پرورش می دهد. شش عنصر طراحی بیوفیلیک توسط استفن کلرت، بوم شناس اجتماعی و مدافع برجسته طراحی بیوفیلیک که مطالب زیادی در مورد این موضوع نوشت، ابداع شد.

طراحی بیوفیلیک از چندین جهت برای انسان مفید است. بهبودی پس از بیماری و جراحی را افزایش می دهد، مشکلات سلامتی و اجتماعی را کاهش می دهد، عملکرد و انگیزه را بهبود می بخشد و در عین حال استرس را در بین کارگران کاهش می دهد، عملکرد شناختی را بهبود می بخشد، باعث رشد و بلوغ سالم در کودکان می شود و به کیفیت زندگی برتر و احساس قوی تر مکان کمک می کند. در جوامع

شش عنصر طراحی بیوفیلیک عبارتند از:

ویژگی های زیست محیطی
اشکال و فرم های طبیعی
الگوها و فرآیندهای طبیعی
نور و فضا
روابط مبتنی بر مکان
روابط انسان و طبیعت تکامل یافته است

ویژگی های ویژگی های محیطی شامل رنگ، آب، هوا، نور خورشید، گیاهان، حیوانات، مواد طبیعی، مناظر و مناظر، سبز شدن نما، زمین شناسی و چشم انداز، زیستگاه ها و اکوسیستم ها و آتش است.

نور و فضا از عناصر حیاتی در طراحی بیوفیلیک هستند. نور طبیعی و فیلتر شده روز، نور منعکس شده، اثر متقابل نور و سایه، و دستکاری نور برای ایجاد اشکال یا ویژگی های بصری گنجانده شده است. فضا برای ایجاد حس باز بودن، تنوع، هماهنگی، پیوند بین محیط های داخلی و خارجی، و برای تعریف اشکال و مناطق اطراف استفاده می شود.

روابط مکان محور در طراحی بیوفیلیک به پیوند فرهنگ با محیط زیست اشاره دارد. این شامل یک حس قوی ارتباط با مکان ها بر اساس ویژگی های جغرافیایی و تاریخی، اکوسیستم های محلی، عناصر و مواد فرهنگی و همچنین مناظر است. داشتن ارتباط عاطفی با یک مکان به افراد حس محافظتی از نظارت بر آن مکان می دهد.